"In Noorderduin draag je samen verantwoordelijkheid voor het gebruik van het gebied"
31 mei '21
In Noorderduin voelt elke dag als vakantie. Privéterrein en openbaar gebied gaan er naadloos in elkaar over tot één landschap en het duingebied wordt als het ware de wijk ingetrokken. Hoe dit er uitziet, kan niemand beter vertellen dan een van de betrokken landschapsarchitecten. Een interview met Robert van der Horst, van Lodewijk Baljon landschapsarchitecten. “De woningen botsen tegen het landschap aan; veranda’s en traptreden vormen de overgang van openbaar naar privé.”
Sfeer van een kustplaats
Deze unieke wijk in Monster krijgt de sfeer van een kustplaats. Niet alleen de architectuur van de woningen – met veranda’s, veel hout en beachy kleuren - maar ook hoe de wijk is opgezet, draagt daar aan bij. Prominent in die opzet, is de ‘opening’ aan de Haagweg, een ontsluiting voor langzaam verkeer. Door deze opening wordt het duin het plan ‘ingetrokken’, vertelt Van der Horst. “Die lange ader vanaf de Haagweg, de duingaarde, maakt de duinsfeer voelbaar. Je ervaart door de structuur en materialisatie dat je aan de kust zit. Door de opening aan de Haagweg trekken we die ervaring van het duin door in het plan.”
Ideale combinatie van tuinen en duinen
Noorderduin is van en voor iedereen. Kronkelende voetpaden verbinden de buurt, met overal parkjes en tuinen, en het omliggende landschap van duinen en binnenduinbossen. “Dit gebied heeft een breed duinkarakter. Aan de ene kant kijk je echt op het duin, aan de andere kant zijn het meer de duinbossen. En parallel aan de duingaarde, aan weerszijden ervan, lopen de tuingaarden; samen een perfecte combinatie van tuinen en duinen. Een lange landschappelijke lijn, verbonden met dwarskoppelingen. Een kronkelpad dat af en toe afslaat, begeleid door beplantingen. De ene keer vooral met bomen, de andere keer komt juist meer duinstruweel naar voren”, aldus Van der Horst.
Overgang van privé naar openbaar
De opzet van de wijk is autovrij, aan de voorzijde van de woningen zie je geen auto’s. Deze worden geparkeerd aan de achterzijde, in de parkeerstegen op eigen terrein. Aan deze kant is de adressering van de woningen en vind je de privétuinen. Aan de voorzijde vindt het sociale leven plaats, vanaf rond de veranda’s. Van der Horst: “Hier laten we het landschap tegen de woningen aan botsen en vormen de veranda’s en traptreden de overgang van privé naar openbaar. Er lopen ook geen verharde paden naar de trappen van de veranda’s, de route is gedefinieerd door duinlandschap met bijpassende beplanting; duingrassen, af en toe een grove den en soms zand. Het landschap heeft dus het karakter, en ook de vrijheid van de duinen.”
Openbare ruimte volledig vrij
Doordat allerlei functionele zaken – zoals kabels en leidingen, parkeren en pakketbezorging – verlopen via de parkeerstegen, is het gebruik van de gemeenschappelijke ruimte aan de voorzijde volgens hem volledig vrij. “Je bent niet gebonden aan regels; niet gedwongen om te spelen op de speelplaats die daarvoor is ingericht, of te wandelen over het daarvoor aangelegde pad. Je zet de picknicktafel waar jij wil, in overleg met medegebruikers. Je draagt samen verantwoordelijkheid voor de inrichting en het gebruik van het gebied. Dit vergt een verantwoordelijkheid van de bewoners, maar vergroot ook de sociale cohesie.”
“Het is echt een heel leuk plan om aan te werken”, zegt Van der Horst tot slot. “We werken natuurlijk aan veel meer leuke plannen mee, maar dit is iets wat niet veel voorkomt, echt iets aparts. Als we dit voor elkaar krijgen met elkaar, dan denk ik wel echt ‘wauw’. Het is heel uniek.”